ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ ΣΕ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ... ΣΤΟΝ ΜΟΛΙΣ 15 ΜΗΝΩΝ ΜΙΚΡΟ ΓΙΑΝΝΑΚΗ, ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΖΩΗΣ

Στις 25 Φεβρουαρίου 1996 ήρθαν στη Μονή ο κ.Στυλιανός και η σύζυγος του κ.Ειρήνη Ραπτάκη, γονείς τεσσάρων παιδιών από το Ηράκλειο Κρήτης, βαστάζοντας στην αγκαλιά τους τον μικρό Ιωάννη 17 μηνών και φανερά συγκινημένοι ανέφεραν ενώπιον πολλών προσκυνητών:

Τις παραμονές Χριστουγέννων 1995 ο μικρός μας Γιάννης είχε παρουσιάσει βρογχίτιδα. Τότε βράσαμε νερό σε μία κατσαρόλα, ώστε με τους υδρατμούς που έβγαιναν να απελευθερωθεί η αναπνοή του. Κάποια στιγμή δυστυχώς η κατσαρόλα έπεσε και το καυτο νερό χύθηκε επανω στο παιδάκι, με αποτέλεσμα να πάθει εγκαύματα σε όλη σχεδόν την επιφάνεια του σώματος του. Το μεταφέραμε αμέσως στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ηρακλείου Κρήτης, απ`όπου όμως λόγω της σοβαρότητας του περιστατικού, μας έστειλαν επειγόντως με Στρατιωτικό αεροπλάνο C130 στην Αθήνα, στο νοσοκομείο “Παίδων”.

Εκεί οι γιατροί βάλανε το παιδί στην εντατική και μας είπαν ότι υπάρχει πιθανότητα 10% να ζήσει και αν θα ζούσε θα παρουσιαζε κάποιο πρόβλημα είτε στα μάτια, είτε στο συκώτι, είτε στον εγκέφαλο.
Στις 29 Δεκεμβρίου 1995 είδαμε στο Νοσοκομείο μια μητέρα ενός άλλου παιδιού να διαβάζει ένα βιβλίο με το βίο και τα θαύματα του Οσίου Δαβίδ. Εμείς πρώτη φορά ακούγαμε για τον Όσιο Δαβίδ και της ζητήσαμε το βιβλίο να διαβάσουμε. Όταν διαβάζοντας είδαμε ότι είναι πολύ θαυματουργός Άγιος, σκεφτήκαμε και τηλεφωνήσαμε στο Μοναστήρι Του και παρακαλέσαμε τους πατέρες μία παράκληση, μία προσευχή στον Άγιο για το παιδί μας.

Το βράδυ εκείνης της ημέρας είδα μέσα στο νοσοκομείο ένα πολύ ζωντανό όνειρο...
Είδα κάποιον από τους πατέρες της Μονής, ο οποίος κρατούσε στα χέρια του ένα τεμάχιο από τα Άγια λέιψανα του Οσίου Δαβίδ και με ρώτησε αν θέλω να σταυρώσει το παιδί μου. Τον παρακάλεσα με πολύ σεβασμό και λαχτάρα να τον σταυρώσει, εκείνος πράγματι το σταύρωσε και έγινε άφαντος.

Και πράγματι από τα ξημερώματα εκείνης της ημέρας το καμμένο δέρμα του παιδιού άρχισε να πέφτει από πάνω του σαν λέπια και η επιδερμίδα του ανανεώθηκε πολύ σύντομα. Οι υψηλοί πυρετοί έπεσαν και η βρογχίτιδα που είχε το παιδί θεραπεύτηκε.
Ο διευθυντής και οι γιατροί στο νοσοκομείο, απορούσαν πως είναι δυνατό τόσα χρόνια επιστήμονες, να έχουνε κάνει τόσο λάθος σχετικά με την πορεία της υγείας του παιδιου! Η χάρις του Θεού ήταν που επενέβη και άλλαξαν τα πράγματα.
Με τις πρεσβείες του Οσίου Δαβίδ αλλά και του Αγίου Νεκταρίου, τους οποίους είχαμε παρακαλέσει, ο θεός έδωσε θεραπεία.

Και μεις για να ευχαριστήσουμε το Θεό και να τιμήσουμε τον Άγιο Δαβίδ θα αγωνισθούμε παρά τις φτωχιές μας οικονομικές δυνατότητες, να κτίσουμε Ναό προς τιμήν του Αγίου στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Από το βιβλίο “ΟΣΙΟΣ ΔΑΒΙΔ, Ο ΓΈΡΩΝ, Ο ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ, Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ”