Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

"Σύντομος Βίος τοῦ Ὁσίου Γέροντος Ἰακώβου Τσαλίκη"

Σύντομος Βίος τοῦ Ὁσίου Ἰακώβου Τσαλίκη, ὅπως αὐτός ἀνεγνώσθη κατὰ τὴ διάρκεια τῆς πρώτης πανηγυρικῆς Ἀγρυπνίας μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς μνήμης τοῦ μακαρισ τοῦ ἁγίου Γέροντος Ἰακώβου Τσαλίκη, τοῦ «μὲ συγχωρεῖτε», τοῦ διατελέσαντος Καθηγουμένου τῆς ἱερᾶς καὶ σεβασμίας Μονῆς τοῦ Ὁσίου Δαβὶδ στὴν Εὔβοια - Ἑλλάδα, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ στὶς 21.11.1991. Ἡ Ἀγρυπνία τελέσθηκε τὴν 17η πρὸς 18η Νοεμβρίου 2017 στὸν ἱερὸ ναὸ τῶν Ὁσίων Βαρνάβα καὶ Ἱλαρίωνος τῆς κοινότητας Περιστερώνας (Μόρφου), τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου, χοροστατοῦντος τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου. Ἡ Ἀκολουθία τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου, καθηγουμένου τῆς ἱερᾶς μονῆς Ὁσίου Δαβὶδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ εἶναι ποίημα Ἰσιδώρας, μοναχῆς ἐν τῇ ἱερᾷ μονῇ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου Μακρυνοῦ, μετὰ προσθηκῶν ἐξ ἑτέρας ἀκολουθίας, ποιηθεῖσης ὑπὸ Ἰωήλ, μητροπολίτου Ἐδέσσης. Τὰ στιχηρὰ προσόμοια ἔχουν μελοποιηθεῖ ἀπὸ τὸν πρωτοψάλτη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριο Ἀντωνίου.



Πρώτη Ἀγρυπνία πρός τιμήν τοῦ Ὁσίου Γέροντος Ἰακώβου Τσαλίκη 17-18 Νοεμβρίου 2017

Πρώτη πανηγυρικὴ Ἀγρυπνία μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς μνήμης τοῦ μακαριστοῦ ἁγίου Γέροντος Ἰακώβου Τσαλίκη, τοῦ «μὲ συγχωρεῖτε», τοῦ διατελέσαντος Καθηγουμένου τῆς ἱερᾶς καὶ σεβασμίας Μονῆς τοῦ Ὁσίου Δαβὶδ στὴν Εὔβοια - Ἑλλάδα, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ στὶς 21.11.1991. Ἡ Ἀγρυπνία τελέσθηκε τὴν 17η πρὸς 18η Νοεμβρίου 2017 στὸν ἱερὸ ναὸ τῶν Ὁσίων Βαρνάβα καὶ Ἱλαρίωνος τῆς κοινότητας Περιστερώνας (Μόρφου), τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου, χοροστατοῦντος τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου. Ἡ Ἀκολουθία τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου, καθηγουμένου τῆς ἱερᾶς μονῆς Ὁσίου Δαβὶδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ εἶναι ποίημα Ἰσιδώρας, μοναχῆς ἐν τῇ ἱερᾷ μονῇ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου Μακρυνοῦ, μετὰ προσθηκῶν ἐξ ἑτέρας ἀκολουθίας, ποιηθεῖσης ὑπὸ Ἰωήλ, μητροπολίτου Ἐδέσσης. Τὰ στιχηρὰ προσόμοια ἔχουν μελοποιηθεῖ ἀπὸ τὸν πρωτοψάλτη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριο Ἀντωνίου. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Ἀγρυπνίας ἔψαλλε χορὸς ἱεροψαλτῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου μὲ χοράρχη τὸν πρωτοψάλτη κ. Μάριο Αντωνίου. Οἱ δὲ πιστοὶ εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ προσκυνήσουν τὸν ἐπιστήθιο Σταυρὸ τοῦ ἁγίου Γέροντος Ἰακὠβου, τὸν ὁποῖο ἔφερε ὡς Ἀρχιμανδρίτης, καὶ προσέφερε στὸν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο εἰς ἀνάμνησιν αὐτοῦ. *** Εἶναι βεβαίως γνωστὸ πὼς ἡ ἐπίσημη ἔνταξη τοῦ Γέροντος Ἰακώβου Τσαλίκη στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο δὲν ἔχει ἀκόμη γίνει. Οἱ λόγοι ὅμως τέλεσης τῆς πανηγυρικῆς αὐτῆς Ἀγρυπνίας πρὸς τιμή του εἶναι ποικίλοι: Καταρχήν, ἡ πεποίθηση γιὰ τὴν ἁγιότητα τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἰακώβου στὴ συνείδηση τοῦ πληρώματος τῶν ἀνὰ τὸ πανορθόδοξον πιστῶν χριστιανῶν ἔχει παγιωθεῖ, ἕνεκα τοῦ θεοφόρου βίου, τῶν ζωηφόρων λόγων καὶ τῶν ποικίλων θεοσημειῶν ποὺ τέλεσε ὁ ὅσιος ζῶν καὶ συνεχίζει νὰ τελεῖ μετὰ θάνατον. Κατὰ τὸ ψαλμικό, «εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα καὶ τὰ θαύματα αὐτοῦ». Παντοῦ ἁγιογραφοῦνται εἰκόνες του, εὐσεβεῖς ὑμνογράφοι συνθέτουν ἑορταστικοὺς ὕμνους πρὸς αὐτόν, οἱ πιστοὶ τὸν ἐπικαλοῦνται στὶς προσευχές τους μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους δύο συγχρόνους καὶ συνομίλους του ὁσίους, Πορφύριον τὸν Καυσοκαλυβίτην καὶ Παΐσιον τὸν Ἁγιορείτην. Ὁ θεόληπτος βίος καὶ ἡ σεπτή του μορφὴ καὶ μόνον, ἐπιφέρουν στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων «τὴν καλὴν ἀλλοίωσιν τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου». Καὶ νὰ τονισθεῖ ἐδῶ πώς, ἰδιαίτερα στὶς δύσκολες συνθῆκες τῆς ἐποχῆς μας, ἡ σύγχρονη ἁγιότητα ἀνανεώνει τὴν κλήση μας ὡς χριστιανῶν. Ταυτόχρονα, οἱ εὐλαβεῖς χριστιανοὶ τῆς φιλαγίου νήσου τῆς Κύπρου καί, ὅλως ἰδιαιτέρως, τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς καθ᾽ ἡμᾶς ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου, μαρτυροῦν τὴ ζῶσα παρουσία καὶ ἐνίσχυση τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου στὴ ζωή τους, καθὼς καὶ τὶς πολλαπλὲς θαυματουργικὲς καὶ εὐεργετικὲς παρεμβάσεις του. Ἐπὶ μίαν εἰκοσαετίαν ἡ Μητρόπολίς μας αἰσθάνεται τὴν «ἐξ ὕψους» συνεχὴ φροντίδα τοῦ Γέροντος Ἰακώβου. Ἔτσι, ἡ πανηγυρικὴ ἀγρυπνία πρὸς τιμὴν τοῦ ὁσίου Γέροντος, ποὺ καθιερώσαμε ἀπὸ ἐφέτος καὶ ποὺ θὰ συνεχισθεῖ σὺν Θεῷ, ἀποτελεῖ μία ἔκφραση υἱϊκῆς εὐχαριστίας πρὸς τὸν ὅσιο Πατέρα μας γιὰ τὴ μετὰ τὴν κοίμησή του θεόσταλτη παρουσία του στὴ ζωὴ τοῦ ποιμνίου μας. Καί, περαιτέρω, ἡ τέλεση τῆς Ἀγρυπνίας αὐτῆς συνιστᾶ τὴν κορύφωση τῆς τιμῆς τοῦ λαοῦ πρὸς τὸ ἅγιο πρόσωπο τοῦ Γέροντος Ἰακώβου, ἑνὸς ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ ποὺ ζῆ, ποὺ νίκησε τὸν θάνατο, ποὺ ἀποδεικνύει ἔμπρακτα τὴν ἀλήθεια τοῦ λόγου ποὺ ἀνέφερε συχνά: «Ζῆ, Κύριος ὁ Θεός, ὁ ποιῶν ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια».


ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ ΤΟΥ ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ


ΣΗΜΕΡΑ 27/11/17 ΕΓΙΝΕ Η ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ !!!!!


Επίσημα Άγιος, ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης

Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη προχώρησε Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε συνεδρίασή της, υπό την προεδρία του Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.

Πραγματοποιήθηκε χθες η καταγραφή στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Γέροντα Ιάκωβου Τσαλίκη, ο οποίος εκοιμήθη πριν από 26 χρόνια. Ο γέροντας εκοιμήθη στις 21 Νοεμβρίου, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά τα Εισόδια της Θεοτόκου, αλλά θα εορτάζει μία ημέρα μετά, στις 22 Νοεμβρίου.
Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε συνεδρίασή της, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.
Συμπληρώθηκαν πριν από λίγες ημέρες ακριβώς 26 χρόνια από την οσιακή κοίμηση του αγίου Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη, ο οποίος έζησε στην ιερά μονή Οσίου Δαυΐδ του Γέροντος στην Εύβοια. Ο γέρο – Ιάκωβος Τσαλίκης εγεννήθη το 1920 στα ματωμένα χώματα της Μικράς Ασίας, εις το Λιβίσι της Μάκρης, απέναντι από τη γειτονική μας νήσο Ρόδο. Ένεκεν αυτής της γειτονίας ένιωθε πάντοτε μια ιδιαίτερη αγάπη για την Κύπρο. Η μάνα του Θεοδώρα, όταν ήθελε να παρακαλέσει την Παναγία, εγύριζε κατά τα βουνά του Κύκκου και φώναζε: «Παναγία του Κύκκου μου. Φύλαγε τα παιδιά του κόσμου και τα δικά μου». Αυτή τη σχέση της μάνας του με την Παναγία του Κύκκου, με την Κύπρο, θα την κληρονομήσει ο γέροντας μαζί με όλη τη μικρασιατική παράδοση και θα τη μεταφέρει πρόσφυγας το 1922 στη βόρεια Εύβοια.
Όταν τα καράβια της προσφυγιάς έφτασαν το 1922 στον Πειραιά, με τους πονεμένους πρόσφυγες να παρηγορούνται με τη σκέψη ότι θα τους αγκάλιαζε η μητέρα Ελλάδα, τότε άκουσαν τους ανθρώπους του λιμανιού να βρίζουν τον Χριστό και την Παναγία: «Για τους δικούς μας ανθρώπους», έλεγε ο γέροντας, «ήταν πρωτάκουστα ακούσματα και όλοι φωνάξαμε, παρά να βρίζουν τον Χριστό και την Παναγία μας, καλύτερα πίσω στους Τούρκους». Οι κυνηγημένοι πρόσφυγες ήταν φορείς μιας άλλης παράδοσης, αυστηρής, καλογερικής. Και ο γέροντας ένιωθε πάντοτε ότι ήταν απόγονος αγίων ανδρών, αφού άκουε από τη μάνα του ότι καταγόταν από εφτά γενεές ιερέων. Ένας από αυτούς ήτο ασκητής στα Ιεροσόλυμα, την ίδια δε τη μάνα του Θεοδώρα τη χαρακτήριζε ως ασκήτρια. Είχε τόση αρετή η ευλογημένη αυτή γυναίκα, που προείδε τον θάνατό της πολλές μέρες πριν και τον ανακοίνωσε στα παιδιά της, για να τα προετοιμάσει.
Την προσφυγική οικογένεια του Τσαλίκη τη δέχτηκαν τα φιλόξενα χώματα της βορείου Ευβοίας, συγκεκριμένα το χωριό Φαράκλα. Εκεί έμαθε τα πρώτα γράμματα στο δημοτικό σχολείο του χωριού, τα οποία ήσαν και τα τελευταία. Δεν συνέχισε ο γέροντας στο γυμνάσιο. Ο πατέρας του ένεκεν της φτώχειας, που είχαν τότε, τον έβγαλε από το σχολείο και τον έπαιρνε μαζί του στα κτίσματα, για να τον βοηθά.
ΠΗΓΗ...http://orthodoxplanet.com/2017/11/28/epishma-agios-gerontas-iakvbos-tsalikhs/

Επίσημο Ανακοινωθέν: Αγιοκατατάχθηκε ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης




Ο ΑΓ. ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ -Π. ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΜΟΡΦΟΥ

Ο πρώτος ναός για τον νέο Άγιο της Ορθοδοξίας μας Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη , θα ανεγερθεί στη περιοχή της Λοκρίδος, οι κάτοικοι της οποίας θεωρούν την Μονή του οικείο τόπο και είχαν τον άγιο πνευματικό τους πατέρα...!!! Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος συνομιλεί μέ τή δημοσιογράφο Νατάσα Ιωάννου, καλεσμένος στήν εκπομπή "Ενημέρωση Τώρα" τού τηλεοπτικού σταθμού "TV ONE" τής Κύπρου γιά τόν άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη μετά τήν πρόσφατη αγιοκατάταξή του. Η εκπομπή μεταδόθηκε στίς 28 Νοεμβρίου 2017


Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ. ΜΑΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ


Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

Σάββατο 12 Αυγούστου 2017

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ! Τι έκανε ο σατανάς όταν χειροτονήθηκε ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης

Στη Μονή δεν υπήρχε Ιερέας να λειτουργήσει τακτικά.
Ο Νικόδημος είχε πληροφορήσει το μητροπολίτη Χαλκίδας, τον αγαθό επίσκοπο Γρηγόριο, για το νέο μοναχό και τις αρετές του.

Κι αποφασίστηκε να τον χειροτονήσουν. Ο Ιάκωβος τ’ άκουσε με λαχτάρα και με φόβο πολύ. Η ψυχή του έκλαιγε για την ιεροσύνη. Έκλαιγε όμως και από επιθυμία και από φόβο. Του ρχότανε ν’ αγκαλιάσει την ιεροσύνη και να πεθάνει γι’ αυτήν, μα τρόμαζε και τον έπιανε πανικός τώρα που πλησίαζε η ώρα.
Στις 17 του Δεκέμβρη κατέβηκε στη Χαλκίδα. Την άλλη μέρα ο Μητροπολίτης τον χειροτόνησε διάκονο, στο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας. Τον κάλεσε αποβραδύς και του εξήγησε: Έλα, παιδί μου Ιάκωβε. Εσύ δεν ξέρεις πολλά γράμματα, είσαι όμως ευσεβής, γι’ αυτό θα σε χειροτονήσω…
Στις 19, την άλλη μέρα, στο παρεκκλήσι του επισκοπείου, του έδωσε και την ιεροσύνη. Μετά μίλησε ο Γρηγόριος. Μίλησε και είπε λόγια περίεργα, για τους οσίους και τους αγίους της Εκκλησίας. Είπε στους λίγους παριστάμενους για τις αρετές του νέου ιερέα, του Ιακώβου, που είχε σκυμμένο το κεφάλι. Είπε ακόμα στον ίδιο ένα λόγο προφητικό: -Και συ, παιδί μου, θ’ αγιάσεις. Να συνεχίσεις με τη δύναμη του Θεού και θα σε ανακηρύξει άγιο η Εκκλησία.

Τα φοβερά τούτα λόγια περάσανε πάνω από τα κεφάλια και κανείς δε φάνηκε να τα πρόσεξε. Ο γερο-επίσκοπος Γρηγόριος όμως ήξερε τι έλεγε, τι τον έβαζε το άγιο Πνεύμα να πει. Ο νέος ιερέας έκανε Απόλυση και μοίρασε αντίδωρο. Πρώτη πήρε η αδερφή του Αναστασία, όπως το είχε πει πεθαίνοντας η μητέρα τους. Μετά ο Μητροπολίτης ζήτησε από τον Ιάκωβο να κάνει αγιασμό στην κατοικία του και στην κατοικία της αδερφής του. Ο Ιάκωβος δίσταζε, ντρεπότανε… μα έκανε υπακοή και «άγιασε» τον επίσκοπο του. Την ίδια μέρα πήρε το δρόμο για τη Μονή της μετανοίας του, την οποία, παρά το χάλι της, δε θα εγκαταλείψει ποτέ.
Μόλις επέστρεψε στη Μονή λειτουργούσε κάθε μέρα. Έκανε όλες τις Ακολουθίες, Εσπερινό, Απόδειπνο, Μεσονυκτικό, Όρθρο, Ώρες και μετά τη Λειτουργία… συνήθως μόνο με τον αγαθό Ευθύμιο. Η Λειτουργία μόνο τις καθημερινές, τουλάχιστον τρεις – τέσσερις φορές την εβδομάδα. Για τις Κυριακές είχε εντολή από το Μητροπολίτη να λειτουργεί στα χωριουδάκια Δαμνιά, Παληοχώρι, Καλαμούδι και Δρυμώνα.
Όλα τούτα καλά και θεάρεστα, μα για το Σατανά καταπέλτης.
Όταν ο Σατανάς είδε τόσο συχνή Λειτουργία στη Μονή, αγρίεψε περισσότερο. Ο Άνθιμος και οι φίλοι του δουλέψανε πιο σκληρά. Κι όσο προσπαθούσε ο Ιάκωβος να τους ημερέψει, τόσο πιο θηρία γινόσανε αυτοί. Μέσα στο καταχείμωνο και ο νέος ιερέας ένιωθε ζωσμένος από χίλιους πειρασμούς.
Και να πεις ότι καθότανε σε υποφερτό κελί, ν’ απαγκιάζει από τη βροχή και το χιόνι; Το χειρότερο απ’ όλα το κελί του κι ας ήτανε ο οικονόμος και ο ιερέας της Μονής. Τρύπια τα πατώματα, κι από κάτω βάζανε τα γίδια της Μονής. Κοιμότανε λίγο, μα και κείνο το λίγο γινόταν επικίνδυνο. Την πρώτη φορά που έριξε πολύ χιόνι, όταν σηκώθηκε από τον λίγο ύπνο του, είδε στην πλάτη του χιόνι από πάνω μέχρι κάτω.

Φύσαγε και από τη χαραμάδα έβαζε χιόνι. Έτσι, άσπρισε η πλάτη του όλη. Και για άσκηση δεν άναβε πάντοτε φωτιά. Ούτε παπούτσια της προκοπής είχε για το χειμώνα. Του ‘χε στείλει κάτι παλιές στρατιωτικές αρβύλες η γυναίκα του συνταγματάρχη Ζώη. Μα κι αυτές, μονοφόρι, λιώσανε και τους έβαζε για σόλες ο π. Ιάκωβος καουτσούκ από πεταμένες ρόδες αυτοκινήτων.
Ανυπόφορη κι επικίνδυνη γινότανε η κατάσταση τις Κυριακές το πρωί. Πριν ξημερώσει, με βροχή, με πάγους, με πολύ χιόνι ως το γόνατο, έπρεπε να φύγει με το μουλάρι, τη Χάιδω, να πάει να λειτουργήσει στα χωριουδάκια. Μέσα στη Μονή φορούσε ότι κουρέλια κι αν είχε. Έβαζε πάνω του και μια τρύπια βελέντζα. Εκεί που πήγαινε όμως, έπρεπε να είναι αξιοπρεπής. Μα τ’ αξιοπρεπή του ρούχα ήσαν ελαφριά.
Δεν είχε καλά χοντρά ρούχα, γι’ αυτό έτρεμε σύγκορμος κι όλο αρρώσταινε. Το ‘μαθε η Ζώη και του ‘στείλε μια παλιά στρατιωτική μανδύα του άντρα της, που τη βάψανε μαύρη και του την κάμανε κάτι σαν ράσο. Έτσι, προστατεύτηκε κάπως. Κι όλα τούτα, λίγο πολύ τα πολέμαγε. Κάποιο τρόπο έβρισκε. Με τους πειρασμούς όμως τα πράγματα ήσανε πολύ πιο δύσκολα…
Στυλιανός Γ. Παπαδόπουλος
Πηγή: orthognosia.