Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Γέροντας Ιάκωβος - Αποστέλλει τον Όσιο Δαβίδ για βοήθεια

Γέροντας Ιάκωβος - Αποστέλλει τον Όσιο Δαβίδ για βοήθεια
Το 1986 προχωρούσε θαυμαστό κι εξουθενωτικό συγχρόνως. Πονεμένοι και άρρωστοι βαριά καταφεύγανε στις προσευχές του π. Ιακώβου. Είχε καθημερινά ανοιχτή γραμμή
με τον όσιο Δαβίδ και το θειο Ιωάννη το Ρώσο. Δεν ήτανε ημέρα, δεν ήτανε ώρα, πού να μην του ζητούσανε να παρακαλέσει για θεραπεία η παρηγορία κάποιου. Όλους τούς
παρηγορούσε, όλους τούς ενίσχυε. Και πολλούς τούς θεράπευε. Έστελνε την ίδια στιγμή τον ένα ή και τούς δύο Αγίους να βοηθήσουν τον άρρωστο, να ζητήσουν δηλαδή γι’
αυτόν θεραπεία από τον ίδιο το Θεό.



Τούς Αγίους, λοιπόν, έβαζε μεσολαβητές ο π. Ιάκωβος, και τα θαύματα γίνονταν αμέτρητα. Δεν έχει κανένα νόημα να καταγράψουμε τα πάμπολλα θαύματα, πού με την
προσευχή του έκανε ο Θεός. Για όλες τις περιπτώσεις όμως προσευχότανε πολύ, διάβαζε Παρακλήσεις, έκανε κομποσκοίνια, νήστευε πιο αυστηρά. Έτσι θεράπευσε μεγάλο
αριθμό καρκινοπαθών ή πασχόντων από άλλες ανίατες αρρώστιες. Επενέβαινε αποτελεσματικά για την εύρεση χαμένων αντικειμένων μεγάλης αξίας, για την ομόνοια σε
οικογένειες, για την απελευθέρωση δαιμονισμένων, για τη σωτηρία από βέβαια ναυάγια, για την αποφυγή σίγουρων αυτοκινητιστικών ατυχημάτων. Όλα τούτα είναι αδύνατο
να καταγραφούν, γιατί συνέβαιναν καθημερινά και δεν φρόντιζε να τα σημειώνει. Αν του ζητούσανε προσκυνητές να τούς διηγηθεί κάποια θαύματα, διηγόταν κάποια ή κάποιο
από τα τελευταία θαύματα. Και τα παρουσίαζε όλα απολύτως όλα ως θαύματα του οσίου Δαβίδ, τον όποιο ο γέροντας χρησιμοποιούσε ως ενδιάμεσο στο Θεό, ως συνεργάτη,
πού τον άκουγε ο Θεός.

Με πολλούς γνωστούς του γέροντα συνέβαινε και το έξης γεγονός: Ζητούσανε, με προτροπή του γέροντα, τη βοήθεια του οσίου Δαβίδ, και στον ύπνο τους η εν εγρηγόρσει
τούς εμφανιζόταν για παρηγορία η θεραπεία ο όσιος Δαβίδ με τη μορφή του γέροντα Ιακώβου. Αυτό έγινε πολλές φορές σε ομογενείς της Αυστραλίας και της Αμερικής. Το
ξέρουμε αυτό και από γράμματα προς το γέροντα και από σπάνιες αναφορές του ίδιου. Άλλωστε την ιδιότυπη αυτή θεοσημεία την έζησε πολλές φορές και ο ίδιος ο γέροντας.
Του εμφανιζόταν ο όσιος Δαβίδ με τη μορφή του αγαθού μοναχού Ευθυμίου, άλλοτε να του ανοίξει την πόρτα και άλλοτε για κάποιον άλλο λόγο. Και προχώρησε πολύ στη
Μονή η ιδιοτυπία τούτη. Έτσι, από το 1988 και μετά, ο σεβάσμιος μοναχός Σεραφείμ, πού μάλιστα ήρθε στο μοναστήρι σε ηλικία μεγάλη, μετά την κοίμηση της γυναίκας του,
είδε κι αυτός τον όσιο Δαβίδ με τη μορφή πάντα του γέροντα Ιακώβου. Αυτό άρχισε κάποτε πού ήταν κουρασμένος και είχε ακηδία. Παρακάλεσε τον όσιο να του εμφανιστεί
για παρηγορία κι ενίσχυση. Καθότανε στα σκαλάκια του Ιερού και σε λίγο είδε μπροστά του να περνά ιερόπρεπα ο π. Ιάκωβος. Σηκώθηκε να τον ακολουθήσει, αλλά η μορφή
εξαφανίστηκε. Ο γέροντας, πράγματι, βρισκότανε στο κελί του. Άλλοτε πάλι, ο π. Σεραφείμ άναβε τα καντήλια και είδε το γέροντα να προσκυνάει τις εικόνες. Πήγαινε να πάρει
την ευχή του και κείνος γινόταν άφαντος. Όταν πρωτοσυνέβη τέτοιο γεγονός ρώτησε ο π. Σεραφείμ και πήρε την απάντηση ότι «όπως ζήτησες εμφανίστηκε ο Όσιος», αλλά
με τη μορφή του π. Ιακώβου.


Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης φοράει το πετραχήλι του Οσίου Δαβίδ και κρατάει το Θυμιατό και την Ράβδο του Οσίου

Ο μακαριστός γέροντας ήτανε τόσο σίγουρος ότι ο Θεός ακούει τον όσιο Δαβίδ και ένιωθε τόση οικειότητα με τον όσιο, πού συχνά γινόταν απαιτητικός και σκανδαλιστικά
βιαστικός. Έτσι, εν’ απόγευμα του τηλεφώνησαν από το Λονδίνο. Μια οικογένεια διαλυόταν, είχε κιόλας διαλυθεί. Αναστατώθηκε, γιατί πίστευε βαθιά στην ιερότητα του γάμου
και της οικογένειας. Άναψε το κεράκι, διάβασε γονατιστός όπως πάντα Παρακλήσεις όχι μία και μετά κατέβηκε στο ναό να παρακαλέσει τον όσιο Δαβίδ και μπροστά στην
ιερή του κάρα. Μπήκε στο ναό και δεν είδε ότι ο δόκιμος μοναχός σφουγγάριζε το Ιερό. Πήγε στη λειψανοθήκη, στάθηκε στην κάρα του Οσίου και από το Ιερό άκουσε ο δόκιμος:
- Τώρα γρήγορα, σε παρακαλώ, είναι ανάγκη να πάς, Γέροντα (Δαβίδ) στο Λονδίνο! Μην αργείς καθόλου, γιατί καταστρέφονται οι άνθρωποι... δεν πρέπει...

Ο δόκιμος παραξενεύτηκε, τρόμαξε και στάθηκε αμίλητος σε μια γωνιά. Ο π. Ιάκωβος έκλεισε τη λειψανοθήκη και πήγε να φύγει. Είδε όμως τη σκιά, πρόσεξε καλύτερα,
επισήμανε το δόκιμο:
- Εδώ είσαι συ...; Αχ, παιδάκι μου, άμα γερνάει κανείς, δεν ξέρει τί λέει, του φεύγουνε και τα λόγια... μη δίνεις σημασία...
Όταν κάποιος επέμενε στο γέροντα, πώς έγινε το α ή το β θαύμα, πού είχε σχέση με θεοπτία ή θεοσημεία στον ίδιο το γέροντα, συνήθως έπαιρνε την απάντηση:
- Πνευματικώ τω τρόπω, παιδί μου... Αυτά είναι πνευματικά πράγματα.
ΠΗΓΗ....... http://xristianos.gr/forum/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.